Lange tijd zat hij wat onderuit gezakt bij ons op de bank: Beer Bob van de Bijenkorf.
De kleinkinderen gingen niet al te zachtzinnig met hem om en daardoor had zijn neus ernstige schade opgelopen. De zwarte draadjes hingen er troosteloos bij. Het was geen gezicht. Ik legde hem maar op zolder neer.
Gisteren besloot ik hem toch maar weer naar beneden te halen, want zijn plaatsje op de bank was zo verschrikkelijk leeg. Met verschillende haak-, stop-, en naainaalden en allerlei ander gereedschap probeerde ik zijn neus weer toonbaar te maken. Het lukte niet. Het leek alleen maar steeds erger te worden.
Er kwam een vriendin op bezoek. 'Geef even een grote stopnaald', zei ze en terwijl ik thee ging zetten ging zij aan de slag. Toen de thee klaar was, was de neus hersteld. De eindjes van de draadjes mooi weggewerkt diep onder zijn dikke bruine berenhuid.
Er zijn gewoon gebieden waarop een man het altijd aflegt tegen een vrouw. Maar gelukkig..... We benne op de wereld.......
