Gisteren gebeurde het weer. Ik zat wat in een computerblad te bladeren en keek plotseling in het gezicht van één van mijn zoons. Keurig in het pak, glad geschoren en het haar in model. Een mooie foto van een mooie man. Nu komt het wel vaker voor dat ik een artikel vind waar met grote letters de naam van het bedrijf dat zij runnen, bovenstaat. De oudste, met zijn computerkennis en ervaring, heeft het opgericht en de jongste, met zijn pr-ervaring en verkoopkunde, is er later bij gekomen. In vrijwel alle artikelen over online backups worden zij genoemd en in veel tests komen zij als één van de besten, zo niet de beste, uit de bus.
Ik ben daar trots op, of eigenlijk moet ik zeggen: ik ben daar blij mee. Trots impliceert dat je er zelf ook een aandeel in hebt gehad en dat is hier niet het geval. Of het zou moeten zijn dat ik, heel veel jaren geleden, mijn oudste zoon de eerste beginselen van het computeren heb bijgebracht. Op de ZX 81, een van de allereerste huiscomputertjes. Dan sta ik toch nog aan de roots en mag ik een heel klein pietsie trots zijn.
