Op de sites van een aantal dagbladen worden ook de bijdragen van een aantal aan die krant gebonden columnisten gepubliceerd. Iedereen kan daar op reageren en dat doet men volop. Soms kan ik mijzelf vinden in een reactie, vaak ook niet. Al te veel meningen worden geponeerd als de enige ware, en daar hou ik niet zo van.
Waar mijn haren recht van overeind gaan staan, zijn zinnen als: 'zoals ieder weldenkend mens begrijpt....' Een retorisch foefje, want de lezer wordt nu al gedwongen het bij voorbaat eens te zijn met de schrijver; anders plaatst hij zichzelf immers buiten de groep der weldenkenden.
Die weldenkende mensen dat zijn vanzelfsprekend de mensen die hetzelfde denken als de schrijver van zo'n epistel.
Heel vaak ben ik het met wat zo'n schijver schrijft oneens. Ik begrijp dan helemaal niet wat ik volgens hem zou moeten begrijpen. Dat zou dus betekenen dat ik niet weldenkend ben, en dat terwijl ik toch echt wel denk dat ik wel denk. Ik denk niet dat ik weldenk, maar ik denk wel. Ik denk onder meer dat er geen weldenkende mensen bestaan. Er zijn alleen mensen die wèl denken en mensen die nìet denken. En het valt me op in die reacties dat veel mensen die zich tot de weldenkenden rekenen, heel vaak tot de niet denkenden behoren.
Ik denk wel dat dit een beetje moeilijk stukje is geworden. Het volgende (vreemd genoeg hierboven geplaatst) is daarentegen weer heel gemakkelijk te begrijpen. Ook voor niet weldenkende mensen.
