zondag 8 november 2009

We benne op de wereld (1)

‘Als ik het toch eens allemaal zou mogen overdoen en zou weten wat ik nu weet……’, wie heeft deze verzuchting niet ten minste één keer in zijn leven geslaakt? Ìk zou het wel weten; wanneer ik mijn leven zou kunnen overdoen en ik zou vandaag de dag gaan beginnen met mijn computerhobby, dan zou ik dat voor iedereen, zelfs mijn naaste familie, ten diepste geheim houden. Jazeker! Het blijkt namelijk dat je, wanneer eenmaal bekend wordt dat je ‘iets van computers afweet’, met grote regelmaat besprongen wordt door mensen die helemaal niets van computers afweten, maar desondanks toch met het apparaat waar ze geen bitje van begrijpen aan de slag zijn gegaan. Zodra er iets mis gaat met hun speeltje, en daar kun je bij computers op wachten, moet er een beroep worden gedaan op een handig neefje, een behulpzame kennis, of op mij……

Ik heb er schoon genoeg van. Ik vind dat iemand die lange fietstochten maakt, zijn eigen band moet kunnen plakken. Iemand die zo nodig een computer wil aanschaffen moet ook weten wat te doen wanneer Windows eens een keer niet precies doet wat hij of zij verwacht dat het zal doen.

En toch, als ik het allemaal zou mogen overdoen…… ach, ik denk dat ik dan toch weer opnieuw de fout in zou gaan. Dat ik toch weer op ieder moment voor iedereen klaar zou staan. Gewoon omdat ik het ergens, diep in mijn hart, eigenlijk best wel leuk vind, dat geëmmer met die computers. En ach, ik plakte toch ook altijd de lekke band van mijn vrouw tijdens een fietstocht ???! We benne immers op de wereld om mekaar, om mekaar, te helleppe niet waar?

(Deze tekst is in een wat andere vorm eerder verschenen in de PHCC-Nieuwsbrief.)