maandag 23 november 2009

Waar blijft mijn tijd?

Eén van mijn grootste problemen is dat een dag slechts vierentwintig uren telt. Ik kom er namelijk elke dag wel minstens een paar te kort. Dat komt omdat er nogal wat dingen zijn die ik leuk vind om te doen. Te veel eigenlijk voor een etmaal, want van die vierentwintig uren moet ik natuurlijk ook nog eens een groot aantal verslapen. Daarbij komen dan nog de huishoudelijke en sociale verplichtingen en dan blijft er niet zo heel veel meer over. Dat betekent dat ik voortdurend keuzes moet maken. Wanneer ik schilder kan ik niet schrijven. Wanneer ik aan mijn genealogie werk, kan ik niet met de toverlantaarns bezig zijn. Wanneer ik naar biodanza ga, kan ik geen boek lezen. Wanneer ik mediteer kan ik geen tv kijken.

Er zijn mensen die er op de één of andere manier in slagen wel 28, 30 of meer uren in die vierentwintig uur te stoppen. Zij doen hun werk, houden de tuin bij, besteden tijd aan hun hobby's, vullen de belastingpapieren in, laten de hond uit, onderhouden hun huis, volgen een cursus en als je bij hen op bezoek komt slagen ze er ook nog in ontspannen een kop koffie met je te drinken. Ik bewonder hen. Mij lukt dat niet. Integendeel, bij mij schijnen er veel uren zo maar in het niets te verdwijnen. Ik sta rond 7:00 uur 's morgens op. Ontbijt, drink koffie, ga wat mail beantwoorden, drink koffie, schrijf een blogje, en als ik dan op de klok kijk is het, zoals nu, al weer 11:00 uur geweest en heb ik het gevoel dat ik nog niets gedaan heb. Er staat nog een afwas op het aanrecht. Gisteren had ik vanwege de beurs geen tijd om de benedenverdieping te stoffen en te zuigen, dus dat moet vandaag gebeuren, er moet nodig weer wat aan mijn website gedaan worden, een pakket boeken dat ik via Marktplaats verkocht heb, moet naar het postkantoor, m'n anti-virus abonnement moet verlengd worden, ik moet nog boodschappen doen als ik vanavond wil eten, ik moet vanavond naar de computerclub omdat ik daar een afspraak heb..... En dan nog: een vriendin doet een beroep op me naar haar radio te kijken, die er zo maar mee gestopt is. Een vriend heeft computerhulp nodig. Een vriendin vraagt hulp bij een Engelse vertaling.... Help!!!!!!

Maar gelukkig heb ik niet te kampen met een veel groter probleem: het niet kunnen vullen van je uren en te vervallen in verveling. Dat lijkt me pas echt heel erg.