vrijdag 20 november 2009

Poen, poen, poen, poen.

Voor groenten ga je naar de groentenboer en voor brood naar de bakker. Voor geld ga je naar.... de bank zou je zeggen.

Ik had gisteren even snel twintig losse euromunten nodig en omdat winkeliers er doorgaans niet zo blij mee zijn wanneer ze hun wisselgeld kwijtraken, ging ik naar mijn bank en zei dat ik twintig euro wilde opnemen van mijn rekening en dat ik die graag in euromunten uitbetaald wilde zien. Vroeger was zoiets heel gewoon, maar tegenwoordig wordt je geacht je geld uit een muur te trekken en die muur spuwt alleen maar biljetten uit. Het bleek geen eenvoudig verzoek. Of ik identiteitkaart en bankpas bij me had..., of ik ze al van te voren telefonisch besteld had.... Van te voren besteld?! Ik dacht nog even dat de dame achter de balie mij verkeerd verstaan had en dacht dat het om 20 duizend euro ging. Ze moest telefonisch ruggespraak houden met een andere afdeling, of dat nog wel ging - ja, maar het zou wel even gaan duren - en begon vervolgens met een streng gezicht van alles in te tikken in haar computer. Ze was duidelijk niet blij met deze opdracht. Na een minuut of vijf mompelde ze dat ze iets verkeerd gedaan had en begon opnieuw. 'U moet toch nog wachten...' vergoeielijkte ze haar gestuntel. De telefoon ging. Of het er ook vijfentwintig mochten zijn, want zoveel gingen er in een rolletje. Ik wilde niet nòg moeilijker overkomen dan ik al deed, en gaf mijn toestemming. De dame ging verder met tikken. Mijn verlopen identiteitkaart werd met tegenzin geaccepteerd. Ze keek mij daarbij wantrouwend aan. Ik begon mij inmiddels behoorlijk crimineel te voelen. Gelukkig liet zij mij gaan en mocht ik in de wachtkamer plaatsnemen.

De spanning steeg. Ergens in dat grote gebouw was iemand bezig mijn 25 munten bij elkaar te sprokkelen. Het postzegelpotje werd geleegd, een briefje van vijf werd gewisseld in de lief-en-leedpot....

Tien minuten later werd het geld gebracht. Niet met zo'n blauwe geldtransportauto, zoals ik inmiddels verwachtte, maar gewoon overhandigd door een medewerkster. Wel werd nog even naar mijn identiteitkaart gevraagd. Misschien kun je tegenwoordig voor je geld toch maar beter even naar de groenteboer gaan.