Voor de herkomst van deze uitdrukking bestaan een aantal verklaringen die stuk voor stuk te onwaarschijnlijk zijn om te noemen. De meest acceptabele oorsprong is nog te vinden in het feit dat de straten in het Londen van de 17e/18e eeuw erg vervuild waren met onder meer dode huisdieren. Wanneer het erg regende en stormde werden straatvuil en de dode dieren mee gevoerd door het hemelwater dat door de straten stroomde. Dit wekte de indruk dat de dieren met de neervallende regen uit de lucht waren gevallen.
In een gedicht van Jonathan Swift uit 1710 vinden we de volgende regels:
......
Drown'd Puppies, stinking Sprats, all drench'd in Mud,
Dead Cats and Turnip-Tops come tumbling down the Flood.
Zelf had ik verzonnen dat het soms zo hard regent dat de waterdruppels, natuurlijk sterk overdreven maar dat gebeurt in dat soort gevallen wel vaker, de afmetingen van hondjes en katjes hebben. De uitdrukking wordt immers niet gebruikt voor een motregentje of een druilerig buitje, maar alleen wanneer het echt heel heftig stortregent, met bakken uit de lucht komt vallen.
Het schijnt trouwens dat de uitdrukking in Engeland zelf al sinds de jaren 50 nog nauwelijks gebruikt wordt en nu dus nog voornamelijk gebezigd wordt door mensen daarbuiten, gewoon omdat het zo'n leuke, merkwaardige, raadselachtige en onbegrijpelijke uitdrukking is. Net even krachtiger als die 'pijpenstelen' van ons.
(c) afbeelding onbekend.
