Heeeeeeeel lang geleden zat ik als een nog jonge jongen vaak met de vinger op de knop van mijn zelfverdiende bandrecorder naar de radio te luisteren. Wanneer er in "Tijd voor Teenagers" een plaat werd gedraaid die ik leuk vond, drukte ik razendsnel de rode record-toets in. Op die manier verzamelde ik bandenvol met tophits. Gratis en voor niets. Ik was niet de enige die dat deed. Iedereen deed dat.
Tegenwoordig gebeurt het ook nog, alleen noemt men het nu 'illegaal downloaden'. De radio is vervangen door het Internet en de bandrecorder door de computer. Naast muziek verzamelt men nu ook films, videoclips en computerprogramma's. Is dat erg? Nee!
Er komen steeds meer stichtingen en instellingen die roepen dat musici en andere uitvoerenden, tekst- en muziekschrijvers, filmmakers en andere creatievelingen daar miljoenen euro's schade door oplopen. Dat is natuurlijk onzin. Dat zou zo zijn wanneer iedereen de cd die hij nu illegaal download, anders zou gaan kopen. En dat is niet zo. Dat was ook in mijn tijd niet zo. Je had een beperkt zakgeld en dat kon je maar één keer uitgeven. De vinylen zwarte schijfjes kostten f. 3,60 en dat was veel geld in die tijd. Je kocht wat hits van je lievelingssterren en dan was het geld op. Zo is het nog steeds. Al die gedownloade muziek-cd's en film-dvd's zouden nooit gekocht zijn, sterker nog, ze worden vaak na het downloaden niet eens beluisterd of bekeken. Het gaat dan alleen maar om de heb.
Maar intussen is de gekte wel al zo ver toegeslagen dat je al auteursrechten betaalt op de blanco beschrijfbare cd's en dvd's die je koopt. Ze nemen bij voorbaat al aan dat je daar illegale muziek of films op gaat branden. Wanneer ik zo'n dvd vol schrijf met zelfgemaakte foto's, films of ander eigen materiaal, dan spek ik dus de portemonnee van bijvoorbeeld een Frans Bauer. Dat stemt mij niet vrolijk.
