Dat wij de wereld kunnen zien zoals we haar zien, in drie dimensies, hebben wij te danken aan het feit dat wij twee ogen hebben. Op een foto of een televisiescherm is de wereld plat. Natuurlijk zien we ook hier wel een zekere diepte omdat we uit ervaring weten dat een persoon die kleiner op de foto staat afgebeeld, zich verder weg bevindt als een persoon die er groter op staat, maar erg realistisch is dit dieptezien niet. Vanaf de beginjaren van de fotografie is men dan ook al bezig geweest om aan deze tweedimensionale foto's een derde dimensie, die van diepte, toe te voegen. Daarvoor werden allerlei hulpmiddelen bedacht, meestal in de vorm van spiegels en/of brillen, en de resultaten zijn zeker frappant te noemen. Ook films en televisiebeelden zijn al in stereo uitgebracht, maar een nadeel is natuurlijk toch wel dat men deze alleen in 3D kan bekijken door middel van een speciaal brilletje. De tijd is echter niet ver meer dat ook televisieuitzendingen zonder zo'n brilletje in 3D kunnen worden bekeken. Het kan zelfs nu al, maar echt geweldig zijn de resultaten nog niet.
Zelf ben ik, met een redelijk succes, ook wel bezig geweest met stereofotografie. De resultaten daarvan zijn te zien op mijn website
www.luikerwaal.com/stereo1_nl.htm.
Gisteren was er in Huizen weer een verenigingsdag van de Nederlandse Vereniging voor Stereofotografie. Als het even kan ga ik daar heen, want wat je daar te zien krijgt is werkelijk verbluffend. Op een groot scherm worden dia's geprojecteerd die door de leden zijn ingebracht. De onderwerpen variëren van vakantiereizen tot bloemetjes en bijtjes, De zaal is gevuld met mensen die allen een brilletje met gepolariseerde glazen dragen. Het is een dag verbazen, bewonderen en genieten.
Als je dan weer buiten staat zie je ook weer alles in 3D stereo, maar ja.... dan vind je het weer heel doodgewoon.
Afbeelding: 3D-Bulletin, tijdschrift van de NVVS.
