Dinsdag 20 oktober van het vorige jaar ben ik begonnen; eerst met twee berichten per dag, om het een beetje snel gevuld te krijgen, later met één bericht per dag. Geen dag overgeslagen. En nu zijn het er dus al
Waarom ik het doe, iedere dag zo'n stukje schrijven? Het antwoord is simpel: omdat ik het leuk vind. Ik hou van taal, ik hou van schrijven, en het houdt mijn geest scherp. Een beetje de reden waarom andere senioren dagelijks kruiswoordpuzzels oplossen of scrabbelen. Iedere dag een half uurtje hersengymnastiek.
Ik schrijf dus in de eerste plaats voor mezelf. Ook voor jou hoor, maar of mijn stukjes veel of weinig gelezen worden en wat 'men' ervan vindt is niet zo belangrijk voor mij. Natuurlijk vind ook ik het leuk zo af en toe eens een complimentje te ontvangen, maar één van de weinige prettige dingen van het ouder worden is dat je je steeds minder aan hoeft te trekken van het oordeel van anderen. Je bent er dan achter gekomen dat je nu eenmaal niet iedereen tevreden kunt stellen. Of jij een stukje van mij wel of niet leuk/goed/mooi vindt zegt bovendien vaak meer over jou dan over mij of mijn stukje. Er zijn wat mensen waarvan ik weet dat ze er vrijwel dagelijks van genieten, er zijn er die er niks aan vinden en een hele hoop die daar tussenin zitten. Prima, toch....?
Wanneer je je door de oordelen van anderen laat leiden zet je geen letter meer op papier en datzelfde geldt eigenlijk voor je hele leven. Wanneer je je voortdurend iets aantrekt van wat anderen van je vinden, wanneer je iedereen wilt behagen en niemand wilt teleurstellen, durf je al snel geen stap meer te doen. Ik ga in ieder geval nog even gewoon zo verder met mijn blogje. Op naar de volgende honderd!
(c) afbeelding: anoniem, van het internet.
