Vanmorgen kreeg ik een e-mail waarin mij werd gewezen op een paar taalfouten op mijn blog. Een paar berichten geleden had ik geschreven 'minder als', daar waar het 'minder dan' moest zijn. Ik ben altijd blij wanneer iemand mij op dat soort spellings- of grammaticale fouten wijst. Ik heb de taal lief en besteed veel zorg aan de teksten in mijn blogjes, maar desalniettemin glipt er toch nog wel eens een foutje doorheen. Een ervaring die iedereen die regelmatig schrijft zal herkennen: je leest je tekst tienmaal over en ziet de fouten niet, totdat iemand je er op wijst.
Nu is 'minder als' volgens de taalgidsen tegenwoordig al niet zo erg meer. Zeker in de spreektaal worden 'dan' en 'als' in zo'n geval beiden gebruikt en het is in de taal nu eenmaal zo dat wanneer een verkeerd woord of verkeerde uitdrukking maar vaak genoeg gebruikt wordt, het uiteindelijk goedgekeurd wordt. Taal is een levend iets. Maar officieel had mijn corrector natuurlijk helemaal gelijk..... het moet 'minder dan' zijn. Ik heb mijn fout dan ook ogenblikkelijk op mijn blog verbeterd.
Is het maken van taalfouten zo erg? Wanneer ik de verhalen moet geloven, besteedt men er op de scholen niet zoveel aandacht meer aan. 'Wanneer ze maar begrijpen wat je bedoelt' is de leuze en ook de leerkrachten zijn vaak nauwelijks op de hoogte wanneer ze een d, t of dt moeten schrijven.
Ach, in een e-mailtje dat er meestal 'even snel uitgeramd wordt', stoor ik me niet aan een foutje meer of minder, maar in een officiële brief van een bedrijf of overheidsinstelling wel. Een bericht op een weblog hangt daar een beetje tussenin. Af en toe een fautje mag dus, vind ik, als je maar begrijpt wat ik bedoel.....
