maandag 18 januari 2010

Toen was geluk..... (8)

Padvinderij
Net als veel van mijn vriendjes was ik lid van de padvinderij, die toen gelukkig nog geen 'scouting' heette. Wij kwamen op zaterdagmiddag bij elkaar in ons clubhuis, een verbouwde garage die nu opgeslokt is door een gigantisch winkelpand van 'De Slegte', en onderwierpen ons daar aan de soms wat merkwaardige ceremoniën.

Zo moesten wij aan het begin van de bijeenkomst vanuit alle hoeken en gaten van het clubhuis naar het midden van de ruimte rennen en daar, op onze hurken in een cirkel rondom onze leidster gezeten, de yell aanheffen ‘Akela, wij doen ons best, wij dob, dob, dob, dob, dob!’ (dob=doen ons best). Waar we de rest van de middag mee vulden weet ik niet meer.

We droegen in die tijd nog een uniform, de jongeren, de ‘welpen’ hadden een groen petje op hun hoofd, de ouderen, de ‘verkenners’, een hoed met een brede rand zoals wij die verder alleen maar zagen in films over de Canadese bereden politie en zo. Bij de welpen hadden de leiders vreemde namen als ‘Chiel’, Baloe en ‘Baghera’, namen die kwamen uit het Jungleboek van Kipling. We droegen een driehoekige das om onze hals; iedere groep had zijn eigen kleuren, en zowel de welpen als de verkenners droegen 's zomers en 's winters altijd een korte broek, die bij de leiders, de hopmannen, vaak tot ver over de knieën viel. Dat stond nogal belachelijk, maar zou toch nog eens mode worden, toen ik ouder was. Ik heb echter altijd zeer beslist geweigerd mij zo’n kortlange ‘hopmanbroek’ aan te passen, mode of geen mode.


Ook de verkenners kenden zo hun rituelen. We moesten elkaar een hand geven met de linkerhand, en dat terwijl mijn schooljuffrouw jarenlang haar uiterste best had gedaan mij te leren schrijven met de rechterhand. Wij moesten ook regelmatig in het gelid aantreden, gewapend met een lange stok die, zo leerden wij, overal goed voor was. Je kon er hutten mee bouwen en..... eh....., bruggen mee bouwen, nou ja, ze waren erg nuttig in ieder geval.

De groep was opgedeeld in een aantal patrouilles met een patrouilleleider (PL) en een assistent-patrouilleleider (APL). De patrouilles droegen namen van vogels, zoals de Valken en de Merels. Mijn patrouilleleider heette Erik Zilverentand. Dat zou in deze ‘tussen-fantasie-en-werkelijkheid-wereld’ heel goed een zelfverzonnen naam kunnen zijn geweest, maar hij was echt.

Ook uit mijn verkennertijd herinner ik mij niet meer hoe wij de middagen vulden. Het zal wel geweest zijn met..... eh.... hutten bouwen. Of bruggen.

Ik herinner mij St. Jorisdag. Eén keer in het jaar kwamen alle padvindersgroepen uit de omgeving ’s morgens in alle vroegte, bij elkaar in de Burcht in Leiden, een cirkelvormige kasteelmuur op een heuvel midden in de stad. Daar stonden wij in het gelid opgesteld, hesen de vlag en hoorden ieder jaar weer het verhaal van Sint Joris Die De Draak Versloeg, de draak die het kwaad in de wereld vertegenwoordigde. Van ons werd verwacht dat wij hetzelfde deden, al moesten wij, vanwege een nijpend gebrek aan draken in die tijd, het kwaad op een andere manier te lijf gaan. We kregen ook een rode tulp uitgereikt die wij de hele dag moesten dragen, vastgespeld op ons hemd. We gingen die dag dus met uniform en tulp naar school. Ik weet nog dat ik mij nauwelijks durfde te bewegen uit angst dat de tulp zou knakken of zijn blaadjes zou verliezen.

Het padvindersuniform kon worden versierd met insignes. Die kreeg je niet zomaar, die moest je behalen. Tijdens een zomerkamp ging ik voor het insigne Houthakker. Ik hakte dermate mis dat het litteken in mijn linkervoet nu nog goed te zien is. Over het insigne Verzamelaar schreef ik al eerder. 's Avonds bij het kampvuur zongen wij prachtige liederen:

Mijn Julia is zo schoon, zo schoon als een sirene
Al heeft ze vuurrood haar en een paar kromme benen

Julia, Julia, Ju-li-a
Julia, Julia, Ju-li-a
Julia, Julia, Ju-li-a, en Julia is zo schoon.

Mijn Julia is zo schoon, ze heeft van die mooie haren
Van voren is het vlas en van achter is het garen.....
enz.

Afbeelding: toverlantaarnplaat uit een serie over de kleine Tommy die padvinder werd. Meer lantaarnplaten over de padvinderij op www.luikerwaal.com/scouting1_nl.htm .