Weer als vanouds.

Mijn culinaire vaardigheden waren in het verleden nooit om trots op te zijn, maar één keer in het jaar kon ik mijn ster laten schitteren: met oudejaar bakte ìk altijd de bollen en de flappen. Wanneer Ans dan thuiskwam van het boodschappen doen, pikte ze altijd, nog voordat zij haar jas had uitgetrokken, meteen wat van de 'mislukkelingetjes', die ik speciaal daartoe vervaardigd had. De 'echte', daar mochten we pas mee beginnen wanneer ik klaar was met bakken. Ze waren, al zeg ik het zelf, altijd verrukkelijk.

De laatste twee jaren heb ik voor mezelf een paar bollen gehaald bij de bakker, want 'om nou voor jezelf alleen te gaan staan bakken.....'


Dit jaar stond ik vanmorgen in alle vroegte toch maar weer de olie heet te maken, want 'waarom zou je eigenlijk niet alleen voor jezelf gaan bakken.....' Ik bracht er wat van rond en mijn schoondochter kwam langs met vier kleinkinderen. De schaal is nu al half leeg. Wat zijn ze toch weer lekker!

Het zijn alleen nog oliebollen, dit jaar; Volgend jaar komen de appelflappen daar weer bij.