Maggi-kanon.
We maakten een kanon van een Maggi-blikje, dat toentertijd in elke keuken te vinden was. Zo’n blikje had een losse deksel die stevig in de rand vastgeklemd zat om te voorkomen dat de kubusvormige Maggiblokjes vocht zouden aantrekken, en dat maakte de lege blikjes zo uitermate geschikt voor ons doel.
We sloegen met een spijker een gaatje in de bodem. In het blikje deden we een stukje ongebluste kalk en daaroverheen ging dan een flinke klodder spuug. Er begon zich dan al snel een gas te vormen. De deksel ging erop en werd stevig aangedrukt. Blikje werd op de grond gelegd en met de voet er bovenop op zijn plaats gehouden. Dan werd een brandende lucifer bij het gaatje in de bodem gehouden en met een vreselijke knal vloog het dekseltje metersver weg. Niet ongevaarlijk, lijkt mij nu, maar je deed toen zulke dingen. Ik zou niet meer weten hoe we aan die ongebluste kalk kwamen. Ik geloof dat het door een klasgenoot werd gepikt van een bouwbedrijf.Overigens: Het is niet zo dat de maggiblokjes gemaakt worden van de maggiplant (Levisticum Officinalis), iets wat veel mensen denken. Het is juist andersom: De plant wordt wel zo genoemd omdat smaak en geur overeenkomen met die van een maggiblokje. De officiële naam is Lavas.
