zaterdag 12 december 2009

Een nieuwe theepot.

Ik heb het al vaker ervaren, maar het werd weer eens duidelijk gedemonstreerd toen ik een nieuwe theepot moest kopen: ontwerpen voor nieuwe producten worden tegenwoordig op de computer gemaakt en niet eerst grondig in de praktijk uitgeprobeerd voordat ze op de markt verschijnen.

De eerste theepot die ik kocht was zo gemaakt dat de deksel er zo wiebelig oplag dat deze al halverwege het inschenken van de pot moest vallen, met alle dramatische gevolgen van dien. Natuurlijk, je kunt zo'n deksel vasthouden tijdens het inschenken en dat gaat tien keer goed, maar de elfde keer vergeet je het, omdat het bij de goede oude theepot nooit hoefde, en valt de deksel op je dure Wedgewood kopje. Oortje van je kopje er af, tafelkleed drijfnat, nooit meer helemaal verdwijnende vochtvlekken op het tafelblad, je goede humeur op slag tot nul gereduceerd, enz, enz. Ik kon de pot gelukkig nog naar de leverancier terugbrengen en ging met mijn verworven kennis op zoek naar een exemplaar met twee lipjes aan de deksel.

Ik vond er één waarbij je zelfs nog enige moeite moest doen om de deksel te openen. Wel wat prijzig, want gemaakt door een gerenommeerd merk, maar alla..... een goede pot mag wel wat kosten. De vreugde verdween op slag toen ik mijn eerste kopjes thee inschonk. Toen bleek de uitschenkopening zodanig gemaakt dat de thee er in één grote, onbeheersbare golf uitkwam, waarbij de helft weer langs de tuit omlaag liep, op het tafelblad. Lag het aan mij? Was ik zo onhandig? Neen, ik heb echt al mijn kennissen uitgedaagd het eens te proberen en geen van hen slaagde er in een kop thee in te schenken zonder er danig bij te morsen.

Dan denk ik toch..... Stel dat Kalle (mijn theepot was van Finse makelij) wekenlang bezig is geweest een nieuwe theepot te ontwerpen op de computer. Het programma waar hij mee werkt maakt er draadmodellen van en 3D-uitvoeringen met glanzende structuren, want zo'n programma kan echt enorm veel tegenwoordig. Op een gegeven moment heeft hij iets waarvan hij zegt: 'Oké, dat ziet er gelikt uit. Niets meer aan doen…… (maar dan in het Fins natuurlijk)!' Je zou verwachten dat er dan eerst eens heel voorzichtig een proefexemplaar van de pot gemaakt gaat worden en dat die vervolgens door Kalle mee naar huis wordt genomen om hem daar even goed door zijn vrouw te laten uitproberen.

Natuurlijk had Lotte dan diezelfde avond nog tegen hem gezegd: ‘Nou Kalle, het is echt een hartstikke mooi ontwerp hoor, je hebt er erg je best opgedaan, dat kan ik wel zien. Er is echter één klein minpuntje..... je kunt er geen thee mee inschenken. Misschien moet je morgen op de zaak toch nog maar eens wat anders gaan ontwerpen (dit alles natuurlijk ook in het Fins).’

Maar dat gebeurt dus kennelijk niet. Uitgaande van een grenzeloos vertrouwen in het computerprogramma, wordt zo'n ontwerp direct op de lopende band geslingerd en wat later zijn duizenden huisgezinnen gedupeerd, omdat ze met hun duur aangeschafte designpot nog niet eens de planten water kunnen geven.

(Dit is een ingekorte tekst van een column die eerder verscheen in de PHCC-Nieuwsbrief.)