Honderd maal een kwartier is 100:4=25 uur. Meer dan een etmaal dus. Meer dan een etmaal lang heb ik de afgelopen 100 dagen mediterend doorgebracht. In porties van één kwartier, weliswaar, maar toch! Een kwartier is erg lang wanneer je op de volgende bus moet wachten als er net één voor je neus vertrokken is, een kwartier is niks wanneer je lekker aan het vrijen bent, en een kwartier mediteren ligt daar wat tussenin. Ik gebruikte een digitaal kookwekkertje, dat mij met zachte piepjes waarschuwde wanneer de 15 minuten verstreken waren. Soms zat ik ongeduldig wiebelend te wachten op de verlossende piep, een enkele keer kwam zij onverwacht vroeg.
Heeft het gewerkt? Het vervelende is dat je dit soort vragen nooit goed kunt beantwoorden omdat je niet weet hoe het anders zou zijn geweest. Ook bent ik er onzeker over of ik het goed gedaan heb. Wanneer is mediteren nog mediteren en wanneer zit je maar wat weg te dromen?
Vond ik het fijn om te doen? Tsja, het was wat dubbel, net als zoveel dingen. Vooraf had ik er meestal geen zin in, zag ik ertegenop, maar terwijl ik ermee bezig was vond ik het ook wel weer prettig en was ik blij het weer gedaan te hebben. Maar of ik het vol zal gaan houden zonder die stok achter de deur......? Ik weet het niet. Echt verlicht voel ik mij nog niet.
Wat in ieder geval wel heeft gewerkt was het 'zegeltjes-systeem'. Ik denk dat het op veel andere gebieden, waarbij je een afspraak maakt met jezelf, ook toepasbaar is. Honderd dagen niet roken, honderd dagen lijnen, honderd dagen een goede daad..... Het is voor vele dingen te gebruiken en dat ga ik vast nog wel eens doen ook.
