Vandaag naar het Teylers Museum in Haarlem geweest. Wat een afgang; wat een teleurstelling! Het Teylers Museum is precies wat een museum niet moet zijn: een verzameling suffe, duffe, dooie, saaie, levenloze dingen achter glas, die je alleen mag bekijken met netjes de handjes op de rug: nergens aankomen, Jantje. Ik ben er heel veel jaren al eens eerder geweest en volgens mij is er al die tijd nog geen botje verschoven. Er ligt nog net niet letterlijk een dikke laag stof overheen, maar wel een figuurlijke.
Een elektrificeermachine die niks staat te doen is totaal niet interessant om te zien. Pas wanneer het apparaat tot leven komt, de machtige glazen schijven beginnen te draaien langs de koperen kammen en er tussen de grote messing bollen bliksemschichten heen en weer schieten, dan wordt het leuk. Niets van dit soort actie, laat staan interactie; geen knop om in te drukken, geen apparaat dat laat zien waar het voor gemaakt is. Slechts één woord is hier van toepassing: SAAI! Het Teylers Museum is het eerste en oudste museum van Nederland. Een museum dat eigenlijk zou moeten worden opgeborgen in..... eh ..... inderdaad, een museum.
