Toen dan ook de vraag zich opdrong - nog een keer wassen of een nieuwe kopen? - koos ik voor dat laatste. Dat viel niet mee. Ik hecht nu eenmaal aan kleding en in het bijzonder aan versleten, afgedragen, niet meer kunnende, oude, maar o zo lekker zittende kleding en heb bovendien zoals de meeste mannnen een gezonde hekel aan het afsjouwen van kledingzaken op zoek naar iets nieuws, dus het kostte mij moeite afscheid te nemen van mijn geliefde kledingstuk. Nu wilde het toeval dat ik tijdens een bezoekje aan het dorp, volkomen onverwacht, ergens buiten, naast een winkeldeur, een paspop zag staan die precies de jas droeg die ik in mijn hoofd had als opvolger. Even passen, het was precies mijn maat, even pinnen en klaar! Dat maakt het verlies dan weer wat gemakkelijker te dragen.
