Vanmorgen zo tegen vieren werd ik wakker doordat ik dringend even naar de badkamer moest. 'Laat ik meteen maar even gaan kijken of het kabinet nog bestaat.' dacht ik. Ik verwachte terecht te komen in een serie herhalingen van voorgaande journaals, maar viel met mijn neus in de boter, d.w.z. midden in een live uitzending. Na zestien(!) uur vergaderen kwam de M.P. zijn boodschap vertellen. De sneeuwbal was, doordat de sneeuw niet meer pakte, met een doffe plof tegen het raam uiteengespat.
Gebrek aan wederzijds vertrouwen.... ja, dank je de koekoek. Daar hoefde je geen zestien uur over te vergaderen. Tijdens de kamerdebatten droop dat al van de gezichten van de verantwoordelijke ministers af. Ik vraag mij overigens wel af hoe deze mensen na zestien uur vergaderen in de kleine uurtjes nog een dergelijke verantwoordelijke beslissing kunnen nemen, maar ik begrijp zoveel niet. En zeker niet van de politiek.
