De jury heeft gesproken en de winnaar van de Poëzievertaalwedstrijd 2012 is bekend. Helaas, ik ben het niet geworden. De prijs ging naar Martijn Kos uit Huizen en hieronder staat zijn winnende vertaling:
Thuis is niet meer thuis voor mij, waarheen moet ik gaan?
Met honger als voerman, ga ik waarheen ik gedreven word.
Koud blaast de winterwind over heuvel en heide;
In dichte vlagen jaagt de regen, en mijn dak is ingestort.
Geliefd door wijze mannen was de beschutting van mijn dak.
Het waarachtige welkomstwoord werd in de deur vernomen --
Dierbare dagen van weleer, met de gezichten in de vuurgloed,
Lieve mensen van vroeger, jullie zullen nooit meer komen.
Thuis was thuis toen, mijn beste, vol vriendelijke gezichten,
Thuis was thuis toen, mijn beste, gelukkig voor het kind.
Haardvuur en de ramen fonkelden helder op de heide;
Gezang, welluidend gezang, bouwde een paleis tegen weer en wind.
Nu, wanneer de dag daagt op de heuveltop van de heide,
Staat het huis er verlaten bij en de schoorsteen rookt niet meer.
Laat het daar verlaten staan nu alle vrienden zijn vertrokken,
De goedhartige, trouwe mannen, die hielden van de plek van weleer.
De lente zal komen, weer komen, en de vogels roepen,
De lente zal zon en regen brengen, bloemen en dieren;
Rood zal de heide bloeien over heuvel en dal,
Zacht stroomt de beek door de onveranderlijk stromende uren;
Bevallig schijnt de dag zoals ze scheen op mijn kinderjaren --
Bevallig schijnt de dag in de open deur van het huis;
Vogels komen, roepen daar en tjilpen in de schoorsteen --
Maar ik ga voor altijd en kom niet meer thuis.
De mijne plaats ik in mijn blog van morgen.
