Terwijl ik haar weer verder hielp met de computer ging de bel en werd er een pak bezorgd met een prachtige babypop. 'Als je wat terug zou willen doen dan zou je die pop voor me kunnen betalen,' stelde ze voor. 'Een gedeelte van het bedrag gaat ook nog naar de Kankerbestrijding, dus je steunt er ook nog een goed doel mee.' Dat vond ik eigenlijk wel een goed idee en dus betaalde ik de pop.
Het leuke van deze hele geschiedenis is natuurlijk dat ze ooit, heel veel jaren geleden, een pop heeft geruild voor die speeldoos en dat ze nu, een dikke zestig jaar later, diezelfde speeldoos weer heeft omgeruild voor.... een pop. Zou dat nu toeval zijn of wordt zoiets bestuurd door iemand die ergens daar boven allerlei leuke 'toevallige samenloopjes van omstandigheden' zit te bedenken en nu zit te grinniken omdat het ook deze keer weer zo goed gelukt is?
