'Schrijven is mijn lust en mijn leven.' staat er als motto in de kop van mijn weblog.
Ik schrijf de stukjes dus voornamelijk omdat ik het zo heerlijk vind om te doen en.... je zou ook kunnen zeggen: omdat ik het gewoon niet kan laten. Ik zou de stukjes na het schrijven natuurlijk kunnen verfrommelen en weggooien. Of op de Delete-toets drukken. Ik doe dat niet. Misschien heeft iemand anders er nog iets aan..... denk ik dan en daarom zet ik ze maar op deze weblog.
Soms schenken mijn blogjes iemand een glimlach, een schaterlach, soms ook een traan, soms brengen ze ontroering, een herinnering, een herkennen teweeg, soms vormen zij een bemoediging, een troost. Dat is dan mooi meegenomen. Er zijn ook mensen die er niks aan vinden en er niets uithalen. Dat is een beetje jammer dan......
Hoe dan ook, ik ga er mee door in 2011.
Tot straks dus, in het volgend jaar.
