Theelichtje en speeldoos (2)

We raakten nog wat aan de praat over wat er met haar spullen zou moeten gebeuren wanneer zij er niet meer zou zijn. Al weer een flink aantal jaren geleden had zij mij een fraaie speeldoos laten zien met een vijftiental platen. Ik ben helemaal gek op speeldoosmuziek en natuurlijk is ook daar weer een duidelijke link naar mijn verzameling aanwezig. Ze zag toen wel hoe opgewonden ik werd bij het zien van dit prachtige antieke instrument en beloofde dat ik het zou krijgen na haar overlijden.

Ik kon het nu niet nalaten toch nog even te vragen of zij die speeldoos nog had. Ze knikte met een bijna plechtige glimlach rond de lippen en verdween naar een andere kamer, waaruit ze even later terugkwam met een stapel metalen platen in haar handen. Ze gaf ze aan mij en ik zag dat der een plakker op zat met mijn naaam en adres. Even later haalde ze de speeldoos op en ook daar zat een plakker op. Ik voelde me blij maar ook wat ongemakkelijk, zoals het voelt wanneer je met iemand praat over de dingen die je zult krijgen wanneer die persoon er niet meer is. 'Wanneer je beloofd dat ik zo af en toe nog eens naar de muziek mag komen luisteren bij jou thuis, mag je hem nu al meenemen.' zei ze. Ik was even sprakeloos. Binnen enkel minuten waren zo maar onverwacht een prachtig theelichtje en een fraaie speeldoos mijn eigendom geworden.


'Weet je nog hoe ik er aan gekomen ben?' vroeg ze me en langzamerhand herinnerde ik me het verhaal dat ze me jaren geleden verteld had. Omdat het eigenlijk een soort kerstverhaal is, plaats ik het later, op Tweede Kerstdag.