zondag 7 maart 2010

Een standbeeld voor Teun.

Ik had die ochtend afgesproken met mijn vriend Teun, maar moest hem telefonisch melden dat hij beter niet kon komen, omdat ik flink ziek was. Een uurtje later stond hij toch voor de deur.

De chaos die hij aantrof was ontzettend: een toilet dat er niet uitzag, vervuilde kleding, een onplezierige lucht in huis, een patiënt die op de bank lag te creperen en om de tien minuten maar moest zien nog tijdig de wc te halen.

Hij kwam duidelijk niet voor een ziekenbezoekje, maar ging meteen energiek en blijmoedig aan de slag. Als een Florence Nightingale die medische hulp en steun gaf, als een Witte Tornado die er voor zorgde dat mijn toilet er weer spic-and-span uitzag, als een huisarts uit ver vervlogen tijden toen een patiënt nog de aandacht kreeg die hij nodig had, als een butler die er voor zorgde dat het mij aan niets ontbrak: vruchten, sapjes, crackers en een kopje thee, als een Duizendpoot die de was draaide, ondertussen de afwas deed en de kastjes nog even oppoetste, als een Jamie Olivier die thuis een smakelijke en lichtverteerbare avondmaaltijd voor mij bereidde, als een Superman die steeds op de plek was waar hij nodig was, als een Pleegzuster Bloedwijn die......, nou ja, kortom..... als een Redder in de Nood. Ik zou niet weten hoe ik die ellendige dagen had moeten doorkomen zonder zijn hulp.


Voor mij is Teun een echte Held die een standbeeld verdient, maar ook, meer nog, een Vriend met een hoofdletter!