Ik heb altijd al een enorme aversie gehad tegen sport en tegen sportscholen in het bijzonder. Met verbijstering zie ik hoe mensen hun auto voor de deur parkeren en dan daarbinnen op een soort helse machine een stuk gaan wandelen.
'Rij dan even door' denk ik dan. Daar heb je een prachtig bos waar je kilometers kunt wandelen in een heel wat verheffender entourage dan die martelkelder daarbinnen. Ik heb een hekel aan sport, maar hou van bewegen. Ik fiets en wandel zo veel en zo vaak ik maar kan, pak overal de trap in plaats van de lift en kom in ieder geval iedere dag ruimschoots aan het uur beweging dat gezond voor ons zou zijn.
Hoe kom ik dan toch in die sportschool terecht???? Tsjaa..... Bij mijn laatste afvalronde ben ik bijna tien kilo kwijtgeraakt, voornamelijk afkomstig van het vet dat zich rond mijn middel verzameld had. Ik was mijn buikje kwijt en voelde me over de hele lijn een stuk beter. Maarrrrr....... het jojo-effect ligt dan op de loer en nu, een half jaartje later, merk ik dat ieder grammetje vet dat er bij komt zich regelrecht spoedt naar de plek waar ik het nou juist absoluut niet wil hebben. Inderdaad, linea recta richting buik. Ik wil daar geen vet, ik wil daar spieren!
'Testpersonen gezocht' stond op de folder die afgelopen week in mijn bus viel. Een plaatselijk fitnesscentrum zocht 100 mannen en vrouwen in de leeftijdsgroep vanaf 35 jaar om samen met hen te testen of het mogelijk is binnen 4 weken tijd significante verbeteringen van gezondheid en welzijn te realiseren. De deelnemers gaan in 4 weken 8 keer een speciaal trainingsprogramma volgen, afgestemd op hun gezondheidsprofiel. Vier weken, acht keer, dat is te overzien, dacht ik. Dat moet ik kunnen doorstaan.
Ik heb, in het kader van de strijd tegen Het Buikje, voordat ik me weer zou kunnen bedenken, de telefoon gepakt en me opgegeven.
(c) foto: Coronel Sports Huizen.
