Vreugd.

Soms zijn er wel eens stukjes waarbij ik mij afvraag of ik ze op mijn blog moet zetten. Het gedicht van gisteren was er zo één. Het is, ondanks de ietwat grappige ondertoon, geen vrolijk gedicht en mensen lezen nu eenmaal liever over plezante dingen dan over verdrietige. Ik heb het toch gedaan, net zoals ik dat wel al eerder gedaan heb met blogjes die over zeer gevoelige dingen gaan.

Deze weblog weerspiegelt het leven, of in ieder geval mijn leven, en daar zitten toppen in, maar ook dalen, net zoals dat bij ieder mens het geval is. Een lach en ook een traan.

Maar, om de weegschaal weer een beetje in evenwicht te brengen: ik kan dus ook schrijven dat er naast het genoemde verdriet ook ontzettend veel geluk en vreugde in mij huist. Het één sluit het ander niet uit.

Vandaag heb ik weer in het aangename gezelschap van Beweegmaatje een heerlijke wandeling gemaakt door de bossen en over de heide. Volop kunnen genieten van prachtige wolkenluchten, vergezichten, de rust, het uitlopende groen en ter afsluiting een welverdiende koffie mèt. Daar wordt ik altijd heel blij en vrolijk van. Dus geef ik mijn blogje dit keer met plezier de titel Vreugd.