Al jarenlang probeer ik zelf ook ook te fotograferen in stereobeelden, meestal met een redelijk goed resultaat. Eerst deed ik dat met een gewone monocamera en een zelfgemaakt speciaal schuifje voor op een statief. Daarmee nam je eerst één foto, verschoof de camera ongeveer 6,5 cm en nam dan de tweede foto. Dat ging prima, maar het grote nadeel was dat je op die manier altijd alleen maar volkomen stilstaande objecten kon fotograferen. Een klein beetje wind kon de 3D-illusie al volledig verstoren.
Daarna kocht ik een camera die een beeld in tweeën splitste en die twee beelden als één foto op een gewone rolfilm vastlegde. Die foto kon je na het afdrukken met een viewer bekijken. Was al een stuk beter, want daarmee kon ik ook bewegende onderwerpen fotograferen. Echt geweldig was het echter nog niet.
Speciale 3D-camera's bestaan al vanaf het begin van de fotografie. Het zijn eigenlijk twee camera's in één, ze werden gemaakt voor een relatief kleine klantenkring en ze waren dan ook altijd heel erg duur. Het kostte daarnaast ook een flinke investering aan tijd voordat je hiermee een bevredigende foto kon maken.
Twee jaar geleden verscheen de W3 Finepix Real 3D camera van Fujifilm op de markt. Dat was een W1 waar de kinderziektes uitgehaald waren. De besprekingen van deze camera waren niet slecht en de prijs, toen 450 euro, was verhoudingsgewijs goedkoop. Inmiddels is deze prijs tot minder dan de helft gezakt en ik vond mede daardoor dat het tijd werd er één aan te gaan schaffen.
Mijn eerste indruk is dat het een heel leuk apparaat is. Je kunt er mono- en stereofoto's mee maken, maar ook 3D films in een hoge kwaliteit. Foto's en films kun je meteen bekijken op een scherm achterop de camera...... in 3D! Natuurlijk kun je ze ook, en vaak beter, bekijken als je ze afdrukt op een printer of weergeeft op een 3D televisiescherm. Ik ga daar nu mee aan de slag en zal binnenkort het resultaat laten zien op deze weblog.
