Wat hebben wij samen een plezier gehad! Ik ging er zomers regelmatig mee naar mijn strandje en kreeg daar de bijnaam Henk-van-de-ligfiets om mij te onderscheiden van de andere Henken daar.
Bij menig stoplicht werd ik aangesproken. 'Rijdt dat nou lekker?' Ik wilde, na honderden malen er serieus op geantwoord te hebben, wel eens grappen: 'Nee hoor, het is echt verschrikkelijk lijden op zo'n ding. Maar ik ben een liefhebber van SM, weet je?'
Bij ieder kruispunt gaven automobilisten ons voorrang omdat ze wel eens zo'n raar ding voorbij wilden zien rijden. Die voorrang werd voor mij zo vanzelfsprekend dat ik haar ook vaak ten onrechte nam als ik op mijn gewone fiets reed.
Hoeveel fietsvakanties heb ik niet op hem gereden, kriskras door Nederland, van hot naar her, de routekaart op het stuur geklemd en niet zelden met aan het eind van de dag 100 km of meer op de teller. Je kunt geen plaats in Nederland noemen of we zijn er samen geweest.
In België zagen we de monden van de mensen langs de weg echt letterlijk openvallen. Die hadden nog nooit zo'n 'zitfiets' gezien.
Soms deden we samen mee met een georganiseerde fietstocht. Dan sloofden we ons uit om nog meer op te vallen dan anders. Ik had op het bovenstuur dan een presenteerblaadje gemonteerd met daarop onder meer een flesje en glas met cola en een bakje met chips, alles vastgelijmd natuurlijk, en aan de rugleuning had ik een kleine, knaloranje balkonparasol bevestigd, tegen de felle zon. Menigmaal werden we gevraagd even te stoppen voor een foto.
Nu stond hij in mijn te kleine schuurtje al een paar jaar plaats in te nemen en rijden erop deed ik niet meer. Waarom niet? Ach, alles heeft zo zijn tijd en op een gegeven moment gaan de mensen toch zeggen: 'Kijk, die ouwe daar die moet nog zo nodig.' Pijnlijke knieën, het verlies van mijn fietsmaatje, andere bezigheden en belangstellingen...... het speelde allemaal een rol. Er komt voor alles een tijd dat je weet: het is voorbij. Voor mij was nu het moment gekomen om afscheid te nemen van mijn trouwe vriend.
Een advertentie op Marktplaats. Twee dames die hem ophaalden. Door de achterruit van hun bestelauto zag ik hem wat heen en weer wiebelen toen ze wegreden. Het was alsof hij naar me zwaaide. Ik zwaaide terug. Die dames zouden toch denken dat ik naar hen zwaaide.
