zaterdag 4 februari 2012

Armeluis iPad (2).

Zo'n tablet is, wanneer je hem koopt, al voorzien van een flink aantal programmaatjes, hier apps genoemd. Daarnaast kun je te kust en te keur de meest veelsoortige apps voor een luttel bedragje, of zelfs helemaal gratis, aanschaffen. Een app die je momenteel echt gewoon schijnt te moeten hebben is WordFeud. Eigenlijk is het gewoon Scrabble, met een iets aangepast bord en wat andere spelregels. Iedereen van jong tot oud doet het, in trein of bus, thuis, stiekem op het werk, tijdens een toiletbezoek, in de wachtkamer van de tandarts, echt overal.


Je speelt tegen echte partners, die je zelf kunt uitkiezen of willekeurig aan je kunt laten toewijzen. Die partners doen het echter bijna allemaal 'tussen de bedrijven door', dus kan het heel lang duren voordat jouw zet beantwoord wordt met een tegenzet. Soms moet je dagenlang wachten op een antwoord en dat kan heel frustrerend zijn wanneer je de letters klaar hebt liggen voor een zeer hoog scorend woord. De meeste spelen daarom simultaan met een stuk of acht partners.

Mij ligt dat niet zo. Ik speel liever één op één met een partner die je hooguit vijf minuten laat wachten op de volgende zet. In het echt vind ik het ook verschrikkelijk wanneer mijn tegenspeler een half uur zit te schuiven en te puzzelen om er nog 1 of 2 puntjes bij te kunnen scoren.
Een tweede frustratie is dat het programma vaak toch echt wel bestaande woorden als 'bravo' afkeurt en daarentegen woorden waarvan nog nooit iemand gehoord heeft, goedkeurt. Wanneer iemand een woord uit die laatste categorie gebruikt weet je vrijwel zeker dat hij sjoemelt en gebruik maakt van een hulpprogrammaatje. Wanneer je woord wordt afgekeurd kun je er over gaan heggesteggen of er de Dikke Van Dale bij gaan slepen, het helpt je niets, het programma is onverbiddelijk.

Sommige dingen kun je toch beter in het echt doen dan op de computer en het spelen van een spelletje Scabble is daar één van. Ik gooi mijn kartonnen bord met de houten steentjes nog niet weg.