Terwijl Lucille er nog voor stond zag ik natuurlijk al meteen wie het schilderij achter haar gemaakt had en toen zij een paar passen opzij deed wist ik al meteen zeker: dàt schilderij wil ik bij mij aan de muur. Ik had al een maand of drie geleden een ander schilderij van Ivan Mijatovic geleend.*) Ik was weliswaar van plan dit schilderij over enige tijd te verruilen voor een andere 'Ivan', maar de komst van dit nieuwe schilderij kwam wat te vroeg; ik was nog helemaal niet uitgekeken op het eerste en wilde het nog niet kwijt. Er was natuurlijk nog een andere oplossing: de eerste laten hangen en de tweede er gewoon bij nemen. Het kon immers, vermoedde ik, heel goed boven de bank hangen?!
Gisteren kwam Lucille het 1 meter bij 1 meter grote schilderij persoonlijk brengen. Ik had een bord naast de deur gehangen met de tekst 'WELKOM IN IVANOPOLIS' Met wat feestelijk vertoon werd het schilderij dat daar al hing, een herder met schaapjes, door mij van de muur gehaald en vervolgens hing Lucille de Ivan ervoor in de plaats. Het was meteen goed. niet te hoog en niet te laag en het schilderij kwam op die plek prachtig uit. Ook de combinatie van de twee schilderijen was perfect. Het kijken naar het eerste schilderij stemde mij al heel gelukkig, het zien van beide schilderijen, die elkaar zo goed aanvullen en versterken, geeft mij nu meer dan een dubbel geluksgevoel.
(Machu Picchu. Zie ook mijn blogs van 21, 22, 23 december 2010)
