al opgewekt en blij
Ik weet niet waar ik heen zal gaan
de wereld is van mij.
Dat zong ik uit volle borst toen ik vanmorgen opstond en meteen al in de gaten had dat het weer een mooie, zonnige dag zou gaan worden. Een dag om een heerlijke wandeling te gaan maken. Een paar uur later reed ik op de fiets naar Naarden/Bussum, op weg naar het beginpunt van het Laarzenpad, aan de zuidrand van het Naardermeeer. 'Vergeet uw laarzen niet' stond er bij de route vermeld, 'want het kan er flink drassig zijn', maar ik verwachtte dat die laarzen, na zo'n lange periode van droogte, niet nodig zouden zijn en dat klopte ook.
Het is een erg mooie wandelroute. Grootdeels tussen het riet en moerasbosjes door, over smalle bruggetjes, over graskades en weilanden en ook nog langs een tweetal vogelobeservatiehutten met een fraai uitzicht over het Naardermeer en haar populatie.
Er gaan tijdens zo'n wandeling heel wat gedachten door mijn hoofd, maar één steeds terugkerende gedachte is:
'Wie ben ik, dat ik zo van al dat moois mag genieten?!'
