Op 31 december om vijf voor twaalf hebben weer heel wat mensen hun 'laatste' sigaret uitgedrukt. Veel van hen hebben hun goede voornemens inmiddels al weer in rook zien opgaan. Het is nu eenmaal niet gemakkelijk.... stoppen met roken.
Ik mag mezelf een ervaringsdeskundige noemen, want ik heb het al talloze malen gedaan. Eén keer heb ik het vijf jaar vol gehouden. Toen, op vakantie, dacht ik... ach... even een sigaretje, straks als ik thuis ben stop ik er wel weer mee. Niet dus. Het was het nieuwe begin van een weer vele jaren lang durende rookverslaving.
Toen zomaar op een dag... Ik was naar het winkelcentrum geweest om samen met wat andere boodschappen een nieuw pakje shag te kopen. Het oude was bijna op. Op de terugweg kwam ik erachter dat ik vergeten was shag te kopen. Ik had gemakkelijk even terug kunnen gaan, een kwestie van minuten, maar ik bedacht.... ik heb ook eigenlijk helemaal geen zin om weer terug te gaan, ik stop gewoon met roken. Ik nam dus niet het besluit weer eens voor de zoveelste maal te gaan proberen te stoppen met roken, ik besloot op dat moment gewoon ermee te stòppen. Toen ik die ochtend opstond wist ik nog niet dat ik die dag de sigaret vaarwel zou zeggen, toen ik die avond naar bed ging was ik een niet-roker! Dat is nu minstens al weer 15 jaar geleden.
De valkuil van 'één sigaretje moet kunnen' daar trap ik niet meer in. Ik weet dat ik net zoals een alcoholist nooit meer één borreltje kan drinken, nooit meer een sigaret moet roken. Maar daar staat wel heel veel tegenover.
