ben ik dat?
vroeg zij licht verbijsterd
toen zij het naaktportret bekeek
dat hij van haar geschilderd had.
die vlekken en die strepen
die blokken en die kleuren door elkaar
ik kan mezelf daar echt niet in herkennen.
de schilder daarentegen was
tevreden met zijn werk
en wierp nog snel een steelse blik
op het verrukkelijke lichaam dat al deels
door kleding aan zijn ogen werd onttrokken.
haar volle borsten
gladgeschoren gleufje en de
ronde heuvels van haar kont
de zachte lijnen van haar buik
het putje van haar navel en nog meer
dat hem in't uur van 't schilderen
zoveel genoegen had geschonken.
tevreden was hij met zijn werk
maar toch zei hij beschaamd
zonder zijn vreugde door te laten klinken
misschien heb je gelijk
het is nog niet perfect.
we moeten het dan toch nog maar
een and're keer opnieuw proberen.
Tweelinggedicht bij het gedicht 'Kunst' van Roxane van Iperen.
