Wat je ook doet, je doet het nooit goed.
Zoals inmiddels bekend mag worden geacht verplaats ik mij gaarne te voet. Ik weet dan ook precies hoe het is om, wanneer je lekker aan het kuieren bent en met je gedachten in hoger sferen vertoeft, plotseling, naar het lijkt vlak achter je, de scherpe ping van een fietsbel te horen. Je schrikt je echt wezenloos! Ik ben dan ook zelf, in mijn rol van fietser, uiterst terughoudend geworden in het gebruik van mijn bel. Nadat ook ik diverse argeloze wandelaars bijna een hartverzakking had bezorgd en daarop regelmatig niet voor publicatie geschikte verwensingen naar mijn hoofd geslingerd had gekregen, verving ik de grote bel op mijn stuur voor een kleiner exemplaar.
Vorige week moest ik een echtpaar passeren dat op en fietspad wandelde. Er was ruimte genoeg om hen voorbij te rijden en dus belde ik niet. 'Hé lul.........., kun je niet bellen? werd mij achterna geroepen. Ik keek nog wat verontschuldigend achterom. Ze stonden daar met van woede vertrokken gezichten dus het leek me niet het moment hen mijn goede bedoelingen kenbaar te gaan maken. Wat je ook doet..................
