Het zal mij (geen) worst wezen.

Hoewel het mijn streven is om vlees en vleeswaren zoveel mogelijk te mijden, bleek ik niet bestand tegen de aanbieding die Albert Heijn voor mij in petto had. De gigagrote leverworsten van een pond die de kruidenier voor het belachelijke prijsje van 99 cent aan de man bracht, lagen mij zo verleidelijk toe te lachen vanuit de koeling dat ik er, voordat ik het wist, even later één in mijn mandje had liggen. Soms snak ik wat later op de avond wel eens naar een hartig hapje, vandaar.

De worst was dus bedoeld voor de avonduren, maar vanmiddag al settelde ik mij op de bank met in de ene hand de worst en in de andere hand een mes. Na de eerste plak volgde de tweede en daarna ging het in een rap tempo totdat een toenemend gevoel van misselijkheid mij dwong met deze weerzinwekkende bezigheid te stoppen.

Honi soit qui mal y pense.

En was het lekker? Ach, wat kun je heden ten dage verwachten voor 99 eurocenten? Troep! En dat was het ook. Geen smaak aan. Ik ben dan ook maar weer gauw full time vegetariër geworden.