Al meerdere malen schreef ik in deze blogs over mijn Beweegmaatje. Met haar kwam ik in contact via het internet doordat wij allebei iemand zochten met wie wij wekelijks flinke, stevige wandelingen konden maken, in de omgeving en wat verder weg. Al na de eerste wandeling was het duidelijk dat het klikte. Zelfde tempo, zelfde afstanden, zelfde belangstelling en..... wat toch wel het belangrijkste is, het samen intens kunnen genieten van al het moois dat we tijdens die wandelingen tegenkomen. Gedeelde pret is dubbele pret!
Gisteren introduceerde ik al mijn Gezelligheidmaatje. Regelmatig wisselen wij bij een kopje thee of koffie, niet zelden in combinatie met zoete lekkermijen, ons wel en wee uit en soms gaan we samen de grote stad in of naar een bioscoop- of toneelvoorstelling. Wij kunnen bij elkaar steen en been klagen over het weer en over het ouder worden, maar kunnen er gelukkig ook hartelijk om lachen. Naast deze lijfelijke ontmoetingen, meerdere malen per week, hebben wij dagelijks e-mailcontact om elkaar te laten weten dat we nog bestaan.
Ik ben in het gelukkige bezit van nog meer maatjes.
Mijn Saunamaatje, de naam spreekt voor zichzelf. Met haar ga ik regelmatig richting Almere om het luie zweet kwijt te raken en zij vind het heerlijk wanneer ik bij die gelegenheid haar rug stevig masseer met scrubzout totdat die helemaal rood ziet. Het is een zwijgzaam type, maar niet heus, zodat na afloop ook mijn oren gloeien.
Dan is er een Computermaatje. Ik help haar soms met computerproblemen en het fijne van haar is dat zij dan niet ondertussen passief zit toe te kijken, maar creatief meedenkt en zelf ook een heel duidelijk aandeel heeft in de oplossing van de problemen. Zij heeft van mij het bewerken van foto's geleerd; inmiddels kan ik op dit gebied heel veel van haar leren.
Mijn Warmtemaatje en ik hebben allebei een groot verlies meegemaakt en voelen als geen ander aan hoe dat is. In een heerlijk warme knuf kunnen wij elkaar troost en begrip geven. Maar ook over luchtiger zaken als haar kippen, rommelmarktjes en de computer kunnen we gezellig babbelen. Ze neemt vaak zelfgeplukte bloempjes voor me mee.
Allemaal vrouwen?
Neen. Ik heb een mannelijk Borrelmaatje. Hij heeft voor mij, toen ik geplaagd werd door een hevige buikgriep, de wc schoon gemaakt en dat vergeet ik nooit. We kunnen, onder het genot van een lekker borreltje, elkaar onze vakantiefilmpjes tonen op de computer en over van alles praten. Computers, de tuin en ja.... ook over vrouwen. Ik ben, zo zegt hij, de enige (naast zijn vrouw) voor wie hij geen geheimen heeft en dat is natuurlijk best fijn om te horen.
Eén van mijn vele toverlantaarnkennissen beschouw ik als een maatje. Misschien omdat wij allebei echte gevoelsmensen zijn en niet in de laatste plaats omdat wij hetzelfde gevoel voor humor hebben. Niet te tellen hoe vaak wij elkaar reeds in een deuk hebben laten liggen met ons ronduit kolderiek gedrag. Ik noem hem dus maar mijn Koldermaatje. Wanneer mijn blog een tijdje in de versukkeling is geraakt is hij meestal degene die mij weer aanspoort te gaan schrijven.
Dan is er nog mijn oude Schoolmaatje die nu al vele jaren samenwoont met een vriend. Een jaar of vijf geleden werd het contact hernieuwd toen we een reunie organiseerden van de Christelijke Jeugdvereniging waar we allebei lid van waren. Ze wonen wat verder weg en daarom logeren we soms een weekendje bij elkaar. Ze sturen mij regelmatig in hun mailtjes 'veel liefs'.
Ik ben een rijk man met al die Maatjes en dat besef ik. Zij zijn mij zeer dierbaar, zij zijn mij lief.
