Dit is de dag van de kleine ongelukjes. Soms heb je zo'n dag. De hele dag door gaat er van alles fout. Geen ernstige dingen, dat niet, maar toch allerlei dingen die zo'n dag niet echt tot een feestdag maken.
Het begin al als je 's morgens opstaat. Nog voordat je drie passen hebt gelopen, heb je al je kleine teen geblesseerd doordat je ermee tegen de poot van een kastje stoot. En zo gaat dat dan door: een plant die van de vensterbank valt, een stofzuigerzak die scheurt, een koekenpan die aanbakt. Een bankpasje dat nog thuis ligt wanneer je bij de supermarktkassa probeert af te rekenen. Een tuinstoel die blijkt niet goed te zijn uitgeklapt wanneer je er in gaat zitten, waardoor je bijna je nek breekt wanneer je met een schok achterover schiet. Bijna, want het is de dag van de klèine ongelukken.
Waarom krijgt een mens soms zo'n dag met kleine ongelukjes? Misschien wel om een veel groter ongeluk te voorkomen.
Ik was van plan om vandaag vanwege het heerlijke nazomerweer op de fiets naar mijn strandje te gaan.
Door al die ongelukjes van vandaag was ik zo verlaat dat ik mijn plannen wijzigde. Gisteren was de kabel van de achterrem van mijn fiets geknapt. Ik kon, met enige voorzichtigheid, verder rijden met slechts een voorrem, maar echt verantwoord was dat natuurlijk niet. Vandaag wilde ik toch op de fiets naar mijn strandje, met alleen een voorrem dus, maar nu mijn plannen veranderd waren besloot ik toch eerst die rem maar eens te repareren. Nadat de achterremkabel was vervangen kwam ik er achter dat ook de kabel van de voorrem op breken stond en er echt nog maar met één of twee dunne metaaldraadjes aan vast zat. Dat het gisteren nog goed was gegaan mag al een wonder heten. Ik kon er nog net zachtjesaan mee remmen, maar een noodstop zou hij zeker niet overleven. Ik misschien ook niet.
