Er zijn van die dagen dat ik mijn geluk niet op kan.
Door de bank genomen ben ik een zeer gelukkig mens. Vaak geef ik aan het einde van de dag een cijfer aan de afgelopen vierentwintig uur en dat cijfer is vrijwel altijd een dikke voldoende. Vaak een 8, soms een 9. Een 10 heb ik nog nooit gegeven, want ik denk net als veel schoolmeesters dat het altijd nog wel beter kan.
Natuurlijk.......
Ik ben dagelijks blij en gelukkig dat ik niet net zo als mijn buurvrouw al vele jaren lang aan een rolstoel gekluisterd ben, maar nog steeds zonder hulpmiddelen de ene voet voor de ander kan zetten. Lange wandelingen en fietstochten kan maken, genietend van de natuur om mij heen.
Dagelijks gelukkig dat ik niet geboren ben in een land waar een gek regeert die zich rijk en machtig maakt ten koste van de gewone man en vrouw in zijn land. Ik zie de blunders die onze regering maakt en soms mopper ik daar op, maar we zijn vrij en hebben iedere dag goed te eten.
Iedere dag ben ik weer blij met mijn kinderen en kleinkinderen. Zovelen van mijn leeftijd leven in totale eenzaamheid en ik heb nog zoveel lieve familie en, niet te vergeten, vrienden om mij heen.
Ja..... en natuurlijk ben ik blij dat ik niet als mijn lieve Ans het slachtoffer ben geworden van een afgrijselijke ziekte en veel te vroeg moest sterven. Ik leef nog. Haal adem. Beweeg.
Ja, doorgaans ben ik een zeer gelukkig mens. Maar soms, zoals nu, is er iets extra's. Na een herfstachtige zomer hebben we dan toch nog een 'oudewijvenzomer' gekregen, een periode van warm, zomers weer in september. En net zoals een snufje zout de smaak van de ingrediënten van een maaltijd versterkt en ophaalt is het dat heerlijk mooie weer dat mijn geluksgevoel nog net even sterker maakt.
Als ik dan op mijn fiets over de Hilversumse heide rij dan denk ik..... Eigenlijk, ja eigenlijk verdient deze dag toch wel een 10.
