Nadat ik alweer flink wat jaren geleden beweerd had dat het nu toch ècht de allerlaatste keer was geweest dat ik een presentatie over de toverlantaarn had gegeven, heb ik mij toch weer laten verleiden het nog één keer te doen, en zo stond ik een paar dagen geleden in een sfeervol zaaltje van de Huizer Bieb voor de zoveelste maal mijn verhaal te vertellen over de historie en de toepassing van één van de belangrijkste uitvindingen uit onze geschiedenis..... de Laterna Magica, de toverlantaarn.
Een verhaal? Ja, dat ook, maar meer dan dat is het een show. Beelden wisselen elkaar in een snel tempo af op het doek. We zijn getuige van een toverlantaarnvoorstelling waarin onthuld wordt waar de kindertjes nu ècht vandaan komen. We brengen een bezoek aan Circus Luikerwalo, waar een keur aan internationale artiesten haar kunsten vertoont, We laten ons betoveren door de magische figuren van de chromatroop, muzikaal begeleid door een knarsend buikorgeltje, en griezelen van het verhaal van de man die tijdens zijn slaap een muis verorberde. Ik zing, spring en maak allerlei vreemde 'stemmetjes'.
Tijdens de show vertel ik dat er vier ingrediënten nodig zijn voor een geslaagde toverlantaarnvoorstelling: de lantaarnist, de lantaarn, de plaatjes en.... toch wel het allerbelangrijkste, het publiek. Je kunt nog zo'n mooi verhaal houden of een spetterende show laten zien, wanneer je geen goed publiek hebt kun je het wel schudden. Ik had het dit keer getroffen met mijn publiek. Het leefde mee, lachte, en blies zonder gêne in de richting van het doek om de wieken van een windmolen in beweging te zetten en te laten draaien.
Ik had voor deze gelegenheid de show volledig opgepoetst en vernieuwd. Het zat me daarbij niet mee. Een aantal malen moest ik opnieuw beginnen doordat een programma vastliep of door andere oorzaken. Ondanks dat ik de presentatie klaar had liggen ging er toch weer veel, heel veel werk in zitten, want als je eenmaal begint met 'poetsen' dan ga je door. Het is eigenlijk gekkenwerk: menig plaatje dat slechts tien seconden op het scherm verscheen, kostte mij een uur of langer aan werk.
Maar dan komt het applaus, de complimentjes, de lovende woorden, de mensen die je vertellen dat ze er zo enorm van genoten hebben. Dat is toch heerlijk?! Dat is een lekker warm bad. Dan ben je al die dagen, weken, maanden van voorbereiding zomaar op slag vergeten.
