Zoals ieder jaar kon je tijdens de Atelierroute bij iedere deelnemende kunstenaar een bonnetje invullen. Daar kon je een prijs mee winnen; de winnaar werd aan het eind van de twee dagen getrokken. Eén prijs maar, en omdat ik 'toch nooit wat win' vulde ik ze vaak niet eens in. Maar dit keer had iedere kunstenaar, omdat het de 15e keer was, een prijs beschikbaar gesteld. Bijna 50 prijzen dus. Dat verhoogde de kans iets te winnen aanzienlijk. Als je wat gewonnen had, werd je zondagavond gebeld.
Het werd zes uur, zeven uur..... geen prijs. Ik had de hoop al opgegeven, maar rond acht uur ging toch nog de telefoon. Irene Hoogeveen, één van mijn favorieten tijdens de routedagen. Ik had een olieverfschilderij van haar gewonnen!
Vanmiddag kwam ze het nog zelf overhandigen ook. Een allerliefst typisch Hollands landschapje met wolken, bomen en water, waar ik erg blij mee ben. Het hangt nu bij mij aan de muur en ik kan nu nooit meer zeggen dat ik 'toch nooit wat win'.
