Bijladen.

Een paar weken geleden maakten vriendin en ik een fietstocht over de Veluwe. De capaciteit van mijn vriendin ligt een stuk onder de mijne, dat wil zeggen de capaciteit van de accu van haar e-bike, want voor de rest gaan we aardig gelijk op, en daarom moet zij onderweg wel eens die accu 'aan het infuus hangen'. Meestal niet zo'n probleem, want dan kunnen wij zelf ook weer even met koffie en boterham bijtanken en wat uitrusten.

Op de terugweg moesten wij met de pont van Strand Horst naar Zeewolde. Pont was net vertrokken en dat betekende een dikke 50 minuten wachten. Vervelend, vooral omdat wij gepland hadden om aan de overkant, op een recreatieterrein, de accu weer even te gaan opladen. Dat kostte dan dan ook weer een uur en bij elkaar geteld was het wel erg veel wachttijd.

Vriendin, ja, die van het knaapje over de waslijn, had nu ook een briljant idee. Naast de pont was een McDonald. Als we daar nu eens gingen kijken of we de accu bij konden laden. Dan maakten we onze wachttijd nog productief.
We reden om het gebouw heen maar konden buiten nergens een stopcontact ontdekken. Ja toch! Ergens achteraf verscholen stond een wat rommelige picknicktafel die daar duidelijk stond voor het personeel, om daar hun rustpauze, al dan niet met een nicotineshot, door te kunnen brengen. Daar was een stopcontact en wij plugden meteen in.

Een minuut of tien later werden wij gesnapt door een personeelslid. Hij stuurde ons niet weg en sommeerde ons ook niet om binnen wat te gaan gebruiken, maar bood ons heel vriendelijk een kopje koffie aan. Wij zouden al blij geweest zijn met een simpel bekertje, maar hij kwam terug met een volledige koffie, inclusief koekje en de rest.



Dat zijn toch leuke dingen voor de mensen! Vijf minuten voordat de pont zou vertrekken sprongen we weer verkwikt op de bike. De accu vol genoeg om de thuishaven te kunnen bereiken en wij weer opgeladen met blijde vakantiegevoelens.