vrijdag 28 september 2012

Een muzikaal kadootje.

Woensdagavond 26/9. Plaats: Theater De Boerderij, voor deze avond weer even omgedoopt tot Kunstcafé Huizen. De werkgroep die zich bezighoudt met de samenstelling van het programma van deze culturele ontmoetingsavonden heeft het weer goed gedaan.

Na de pauze is het podium voor een tweetal musici van grote klasse. De pianist Rob van Kreeveld, die jarenlang muzikaal leider was van cabaret Pepijn van Paul van Vliet en daar voor hem onder meer de prachtige song 'Meisjes van Dertien' componeerde, en klarinettist Ben Vrauwdeunt, die niet alleen een voortreffelijke klarinettist blijkt te zijn, maar ook op humoristische wijze de nummers aan elkaar kan praten. De zaal luistert ademloos toe wanneer hij op verzoek de chalumeau, een kleine blokfluitachtige voorloper van de klarinet bespeelt. Opvallend is de ongelooflijk lage klank in relatie tot de afmetingen. Wanneer de laatste tonen zijn weggestorven is een uitbundig applaus zijn deel.

Samen vormen zij al vele jaren lang een duo en dat is te merken aan de voortreffelijke manier waarop zij op elkaar inspelen. Heerlijke muziek waar je in wegzakt als in een warm bad. Wat een weelde na alle muzikale droefheid die je dagelijks via tv- en radiokanalen over je heen gestort krijgt. De bagger van de popsterretjes; de Jannen Smit en Gordons. Iedereen die twee akkoorden op een gitaar kan spelen, ondersteund door een synthethische doem-doem-doemmekadaboe uit een drumcomputer, mag zich een Ster noemen. Iedereen lijkt tegenwoordig te zijn vergeten hoe echte muziek klinkt. Zo dus............ zoals dat hier gebracht wordt op dat kleine podium in Huizen.

Foto: Facebook.
En dan beklimt de zangeres Ingrid Vliegenthart het podium. Zij vervangt een ziek geworden zangeres en volgens hun zeggen hebben de drie niet eens van te voren gerepeteerd. Dat is nauwelijks te geloven als je hun perfecte samenspel beluistert. Wanneer Ingrid 'I can't give you anything but Love, Baby' zingt dan wordt je daar tegelijkertijd warm en koud van.... wat een stem... wat een timing.... wat een talent.

Het wordt laat. Er gaan al mensen naar huis om de babysit te kunnen ontlasten. De heren musici spelen lekker door. Als de presentator de boel wil afsluiten roep Ben: 'We kunnen best nog wel een paar nummertjes spelen. hoor.' En ze spelen er nog een paar. Wat een avond.... wat een kadootje. Van mij mogen ze de hele nacht nog doorspelen. Heerlijk!