alles kan
behalve een scheet
op een plankje timmeren
had opa hem geleerd
en vanaf die dag
wist hij één ding zeker:
hij zou de eerste zijn
die het gelukt was
een scheet
op een plankje te timmeren.
dat viel nog lang niet mee
want scheten zijn
zoals bekend
vluchtig van aard
en moeilijk om te vangen
en steeds wanneer hij dacht
- hé hé, een scheet -
was die weer weg
voordat hij zelfs nog maar
een hamer in de hand kon nemen.
pas heel veel jaren later
was het hem
dan toch gelukt
een flinke scheet te vangen
en met wat forse hamerslagen
werd de scheet
- het was een heel erg vieze -
genageld aan het houten plankje
dat hij voor dat doel
voortdurend bij de hand had.
natuurlijk wilde hij dat feit
vol trots nu
aan de mensheid tonen maar
helaas.......
wanneer hij iemand vroeg
het wereldwonder te aanschouwen
dan draaiden zij zich al van ver
vol walging en
vervuld van afschuw om en
niemand die nog maar een stapje
dichterbij wenste te komen.
en dus leren opa's
hun kleinkind nog steeds
dat alles kan........
behalve......
een scheet op een plankje timmeren.
(Ingesproken door de auteur, Henc de Roo)
Tweelinggedicht bij het gedicht 'Alles kan.' van Roxane van Iperen.
