mijn oma zegt
terwijl zij voor 't laatst haar ogen sluit:
het leven was goed
en nu is het uit.
er is geen wrok, wrevel, spijt of berouw of verdriet,
geen angst en geen woede en ook heeft ze niet
een hoop op een hemel of vrees voor een hel
en of zij ons weer ziet.... dat merkt ze dan wel.
zij berust in wat was en wat nu komen gaat.
haar leven is uit en het was niet zo kwaad.
mijn oma leert me
je leven was goed
wanneer je ook weet
hoe je sterven moet.
(Ingesproken door de auteur, Henc de Roo)
Tweelinggedicht bij het gedicht 'Goed Leven' van Roxane van Iperen.
