Net zoals aan de Paasdagen een Stille Week voorafgaat, heb ook ik nu mijn stille week. Aanstaande donderdag is het twee jaar geleden dat Ans overleden is en de week die daaraan vooraf gaat, deze week dus, is vol herinneringen en momenten om bij stil te staan: de donderdag van het overlijden, 's morgens in alle vroegte; de woensdag die wij, mijn twee zonen, schoondochter en ik, in het ziekenhuis wakend hebben doorgebracht aan haar bed; de dinsdag, toen ik met Ans in een rolstoel nog een wandeling maakte door een zonnige Naarderheemtuin, niet wetend dat het de laatste keer zou zijn. De dagen daarvoor, waarop zij nog moest wennen aan haar kamer in het Naarderheem, de plek waar zij zoveel jaren gewerkt had als receptioniste en waar zij nu lag als een doodzieke patient.
Juist in deze weken ben ik iedere dag keihard aan het werk om de keuken te verbouwen. Nieuwe kast, nieuwe vloer, andere koelkast, afzuigkap, alles opnieuw geschilderd..... Het is hààr keuken. Wat zou ze het heerlijk gevonden hebben in die totaal vernieuwde keuken aan de slag te gaan. Als ik aan het werk ben denk ik steeds aan haar. Donderdag neem ik even vrijaf. Dan ga ik naar de plek waar haar as verstrooid is om haar een bloemetje te brengen.
