Elektrische fietsen vielen voor mij tot voor kort in de categorie van hoorapparaten, contactlenzen, kunstgebitten, pruiken, metalen heupen, rollators en elastieken kousen. Allemaal prachtige en nuttige hulpmiddelen, daar niet van, maar dan wel voor anderen en niet voor mij. De krasse knarren die mij op het fietspad voorbij zoefden werden door mij met een mengeling van spot en misprijzen bekeken wanneer ik zag dat de energie die hun fiets zo snel deed voortbewegen niet uit hun kuiten kwam, maar uit een zilverkleurige doos op de achterbagagedrager. 'Ja, zo kan ik het ook!'
Van fietsen word je soms behoorlijk moe en je krijgt er soms pijn van in je benen, maar wat geeft dat? Na afloop wil je toch kunnen voelen dat je een flink eind gefietst hebt en die vermoeidheid en pijntjes wegen niet op tegen het enorme plezier dat fietsen je kan geven. Beter dan met je luie gat in een auto zitten. Een auto is een transportmiddel en een fiets is een genotmiddel; zo is het toch?
Maar helaas, met het klimmen der jaren zie ik ieder jaar de curve van mijn fysieke omstandigheden met een omgekeerd evenredige kromme richting nullijn gaan. Het maken van wat langere fietstochten gaat mij steeds moeilijker af. Ik krijg steeds meer moeite met de heuvels en tegenwind die ik op mijn (fiets)pad ontmoet en besef dat ik, wanneer ik nog een tijdje zou willen kunnen blijven genieten van het fietsen, en dat wil ik, er niet meer onderuit kan over te schakelen op elektrisch. Ik heb de strijd opgegeven.
Een proefrit maken dus. Ik moest toegeven dat het een stuk gemakkelijker fietst met zo'n motortje. De heuvels die mij al vaak bijna dwongen af te stappen, nam ik nu moeiteloos. Maar die eerste fiets die ik testte was erg duur en bovendien, hoe kun je een keuze maken wanneer je de andere niet geprobeerd hebt?! Dus winkel in, winkel uit, de verkooppraatjes aanhoren, weer een testrit maken, folders doorbladeren en dan, wanneer je eindelijk een keus hebt kunnen maken, ontdekken dat de fiets van je keuze niet te leveren is of sterk wordt afgeraden door andere verkopers die natuurlijk wel net dat merk en die fiets verkopen die dan wel ideaal voor mij zou zijn. Dodelijk vermoeiend en zeer verwarrend allemaal.
En dan.... ja dan kom je zoals het zo vaak gaat toch weer uit op de eerste keuze. Het enige dat me tegen hield was het prijskaartje dat er aan hing, maar ik wist wel dat ik, wanneer ik deze fiets niet zou kopen, steeds met het idee zou rondrijden dat het op een tweede keus was. Dan maar wat dieper in de buidel getast.
De fiets is besteld en nu moet ik nog een aantal nachtjes slapen voordat ik er op kan rijden. In het begin zal ik vast nog wel met enige weemoed naar al die krasse knarren kijken die het nog zonder motortje doen. Ik passeer ze moeiteloos en in mijn rug voel ik hun misprijzende blikken. 'Ja, zo kan ik het ook!'
