Nog geen twee weken geleden schreef ik een blogje over mijn vrienden, 'De beste Maatjes'. Ik eindigde het stukje met: 'Ik ben een rijk man met al die Maatjes en dat besef ik. Zij zijn mij zeer dierbaar, zij zijn mij lief'.
Dat het hebben van vrienden niet alleen een rijk bezit, maar ook een zeer kwetsbaar bezit is, daar kwam ik vandaag weer achter. Van de ene op de andere dag had ik één Maatje minder. Een vriend verliezen doet pijn. Ik herinner mij nu nog hoe ik als jongen, ik zat in de laatste klas van de Lagere School, bevriend was met een klasgenoot die mij, totaal onverwacht en zonder opgave van reden, mededeelde dat hij geen vriend meer met mij wilde zijn. Ik was daar helemaal kapot van. Hoe kon dat nu? Vriendschap heb je toch voor het leven?
Inmiddels heb ik flink wat eelt op mijn ziel gekregen en ik ben er in de bijna zeven decennia dat ik nu leef wel achter gekomen dat vriendschap, en zeker vriendschap voor het leven, een illusie is. Ik ben er nu niet meer kapot van, maar het verdriet om zo'n verlies voel ik nog steeds.
