Lange Ivan.

Ik kan het niet helpen: de schilderijen van Ivan Mijatovic dòen mij gewoon iets. Ik had, via de Kunstuitleen, al twee keer eerder een schilderij van hem in huis gehaald, maar toen ik daar een nieuw werk van hem zag hangen wist ik meteen: die wil ik ook hebben. Het doek had nogal een apart formaat, 180 x 50 cm, terwijl de schilderijen die ik al in huis had, vierkant waren. Ik was op de eerder geleende werken nog lang niet uitgekeken en het was moeilijk te beslissen welke nu het veld zou moeten ruimen. Er moest toch echt één het huis uit, want drie van die grote schilderijen werd wat teveel in mijn modale huiskamer.

Het is altijd weer spannend of een schilderwerk er in je eigen omgeving net zo mooi uitziet als op de plek waar je het uitzocht. Gelukkig viel het niet tegen. Even later hing hij dus aan de muur, mijn 'Lange Ivan' zoals ik hem inmiddels was gaan noemen:


Ik werd door de prachtige kleuren van de soms in een dik profiel aangebrachte verf geïnspireerd tot een gedicht dat ik er nu naast heb gehangen.


gedachten stijgen op
gevoelens komen samen
waar zij versmelten in het kosmisch vuur.

dit is de plek
waar vreugde en verdriet elkaar ontmoeten.
dit is het uur.

de warmte geeft mij nieuwe moed
de liefde schenkt mij kracht, mij roept
het avontuur.

beloften van een eeuwenoud mysterie
worden nu zichtbaar voor een ieder die wil zien.


Bij het schilderij ‘old art 2’ van Ivan Mijatovic
Henc R.A. de Roo