donderdag 10 februari 2011

Mijn cameraatje, mijn kameraadje.

Ik heb een goede fotocamera. Ik kan daar prima foto's mee maken en doe dat ook regelmatig, voor mijn website, mijn blog en een heel enkele keer wanneer de kleinkinderen hier zijn. Hij heeft eigenlijk maar één nadeel: hij is te groot. Te groot als ik een wandeling ga maken, als ik naar een feestelijke gebeurtenis ga, als ik eens een dagje uit ga. Hij blijft dan altijd thuis liggen, want 'al dat gesjouw met zo'n camera'...... laat maar!

De techniek heeft ook in Fotoland niet stilgestaan en ook daar is alles steeds kleiner geworden. Ik zag in de vitrine van de electronicazaak een cameraatje waar ik meteen op viel. Een bijzonder kleine camera van Canon, niet groter dan 9 x 6 cm en een anderhalve centimeter dik. Een apparaatje dat letterlijk in je broekzak kan. En als je dan ziet wat hij allemaal kan..... veel meer dan zijn grote broer. Niet te geloven dat ze zoveel mogelijkheden in zo'n klein kastje kunnen stoppen.

In korte tijd is dat kleine cameraatje mijn kameraadje geworden. Wanneer ik nu er op uit ga is hij altijd bij me. Hij weegt niks, neemt nauwelijks ruimte in, maar is er wel altijd wanneer ik hem nodig heb.

Gisteren liep ik over de brug van de Singel en zag beneden mij in het water een zwaan die zijn maaltijd bij elkaar aan het vissen was. En dan heb je dan toch maar mooi een cameraatje bij je en kunt vanaf de brug even snel een leuk plaatje schieten: