Wanneer ik iemand tegen het lijf loop die mij vertelt dat hij of zij binnenkort drie weken op vakantie zal gaan naar, laten we zeggen, West-Maleisië, dan kraai ik natuurlijk vol geveinsd enthousiasme.... ' O, wat heerlijk zeg. Wat leuk! Wat ben je een bofkont. Fantastisch!!! Geniet er van!' Dat hoort nu eenmaal zo. Degene die mij deelgenoot maakt van zijn voornemens wil immers niet anders horen en het is dan maar gelukkig kan hij geen gedachten lezen, want op dat moment denk ik.... 'Ooooh, ooooooohhhh, wat een ellende! Jij liever dan ik. Wat ben ik blij dat ik niet hoef. Voor geen duizend gulden... eh... euri ga ik mee.' De gedachte aan hotels en zwembaden en een terrasje met een glas wijn in een ver en onbekend land kan mij opwinden noch blij maken. Ik kan genieten van een wandeling over de Holterberg of een nachtje in een hotelletje in Vierhouten, maar veel verder moet het niet worden.
Waarom zou ik? Thuis heb ik alles wat ik wens onder handbereik. Ik kan een dagje op de bank blijven luieren in plaats van een excursie te moeten maken. Trek een flesje wijn open op het moment dat ik daar zin in heb en heb de koelkast in de buurt voor de snacks. Genieten doe ik volop op de momenten dat het me uitkomt en niet wanneer het moet. Ik spring op mijn bike en rij de polder in in plaats van een misselijk makend tochtje op een vieze vissersboot naar een nietszeggend eiland. Al die prachtige ruïnes, die schitterende stranden, die vergezichten, al die plekjes waar je toch echt geweest moet zijn.... Ik zie ze wel op de televisie.
Maar nu heb ik in een ver verleden in een moment van verstandsverbijstering zomaar 'ja' gezegd tegen een voorstel om op vakantie te gaan naar Portugal. Ik kon niet meer terug. Het leek toen nog zo lekker ver weg, maar nu is het morgen toch echt zo ver. Ik ben de koffer al aan het inpakken terwijl alle rampscenario's door mijn hoofd gaan. Vlucht gemist vanwege een lekke band op de rit naar Schiphol. Een gestolen, verloren of vergeten paspoort. Dubbel geboekte kamers in het hotel. En vliegen gaat vrijwel altijd goed, maar ook wel eens een enkel keertje fout. Ach.... er kan zòveel mis gaan.
Waarom ga ik eigenlijk niet gewoon lekker naar mijn vaste huisje in Holten?
